οπυιόλαι

ὀπυιόλαι και ὀπυόλαι (Α)

(κατά τον Ησύχ.) «γεγαμηκότες».

[ΕΤΥΜΟΛ. < ὀπυίω / ὀπύω «νυμφεύομαι» + επίθημα -όλαι, πληθ. τού -όλης (πρβλ. μαιν-όλης].